Εν μέσω Πανδημίας απ’ τον Covid-19 κι ενώ οι προκλήσεις για την παγκόσμια κοινωνία και την Εκκλησία είναι άλλες και πολύ πιο έντονες και απρόβλεπτες ως προς τις συνέπειες, ο «Εθνικός Κήρυξ» της Νέας Υόρκης, επί της 105η επετείου από ιδρύσεως του, βρήκε πάλι να επιτεθεί με τον γνωστό φανατισμό στο πρόσωπο του Αρχιεπισκόπου μας κ. κ. Αναστασίου.
Ανυπόστατα τα όσα του προσάπτει προφανώς και το έχουμε επανειλημμένως επισημάνει σε προηγούμενα. Η γλώσσα όμως γεμάτη με χαρακτηρισμούς μίσους σε ένα κείμενο μάλιστα που ισχυρίζονται ότι αφιερώνονταν στην αγάπη. Στην αγάπη όπως την εκδηλώνει ο Οικουμενικός Πατριάρχης και όπως το πανελλήνιο την οφείλει στο πρόσωπο του.
Έσπευσαν προφανώς και όσοι ελέγχουν ιστότοπους περί των εκκλησιαστικών και νομίζουν ότι με υπερβάλλοντα ζήλο ανούσιων και εν πολλοίς απεχθών για το ήθος των εκκλησιαστικών ανδρών, φιλοφρονημάτων, να το αναπαράγουν. Νομίζοντας ότι προσφέρουν…
Είναι εξ άλλου οι ίδιοι που έκαναν τόση αναπαραγωγή πρόσφατων λόγων του κ. κ. Βαρθολομαίου ότι «Ο φανατικός έχει συχνά την ψύχωση της συνωμοσίας».
Τα αναπαράγουν χωρίς να τα έχουν προηγουμένως διαβάσει, κατανοήσει και τα καταστήσουν κομμάτι της δικής τους διανοητικής διαδικασίας. Ουκ ολίγες φορές πολλοί άνθρωποι έχουν την αίσθηση ότι τέτοιος έλεγχος δεν τους αφορά. Ότι κάπου αλλού έχει τρυπώσει ο φανατισμός και υπάρχουν οι φανατικοί.
Εν προκειμένω στην υπογραφή του Θεόδωρου Καλμούκου και της συντακτικής ομάδας του «Εθνικού Κήρυκα» όλη η φράση του Παναγιωτάτου χωράει και βρίσκει πολύ συγκεκριμένο παράδειγμα του φανατικού και της συγγενικής του ψύχωσης συνωμοσίας. «…ασέβεια, …αγνωμοσύνη, … αφιλαδέλφεια». Αυτά προσάπτουν στον Αναστάσιο. Τον άνθρωπο που από παντού ομολογούν στο πρόσωπο του τα εντελώς αντίθετα. Ειρηνοποιό, με πολύ σεβασμό για τον άνθρωπο, με απέραντη την αίσθηση ευγνωμοσύνης για όσους έκαναν λίγα ή περισσότερα για την Εκκλησία που διακονεί και την ανέστησε εκ του μη όντως.
Σε ότι αφορά τη φιλαδελφεία, εκεί που επίμονα το εν λόγω μέσο ενημέρωσης και οι κύκλοι που συντηρούν το ανάλογο κλίμα επιδιώκοντας την πρόκληση παρεξηγήσεων μεταξύ των προκαθημένων, ο Αναστάσιος είναι υπόδειγμα.
Είμαστε υποχρεωμένοι να επανέλθουμε ότι το κλίμα που βρήκε στην Αλβανία όταν ήρθε σε ότι αφορά τον Οικουμενικό Θρόνο και το Φανάρι ήταν ότι πιο εχθρικό ο ανθρώπινος νους μπορεί να συλλάβει. Με την ανάλογη συνωμοτική μανία, το καθεστώς είχε γράψει ιστορικά βιβλία, προπαγάνδες, ταινίες, σχολικά εγχειρίδια που ούτε λίγο – ούτε πολύ εμφάνιζαν το Οικουμενικό Πατριαρχείο ως τον πλέον επικίνδυνο εχθρό του αλβανικού λαού. Σε συνδυασμό με άλλα ενδιαφερόμενα κέντρα η παρεξήγηση αυτή καλλιεργείται και μετά την πτώση του καθεστώτος.
Και όμως ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος φρόντισε ώστε ο Οικουμενικός Πατριάρχης να επισκεφτεί την Αλβανία ως αρχηγός κράτους και άλλες επίσης επισκέψεις αγάπης να πραγματοποιήσει στη χώρα αποκαθιστώντας το κύρος και το σεβασμό.
Επί το πλείστον δε με πολλές κι επίμονες προσπάθειες ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος έχει αποκαταστήσει την ιστορική αλήθεια σε ότι αφορά τη γενναιοδωρία του Φαναρίου στην παραχώρηση αυτοκεφάλου για τους Ορθοδόξους στην Αλβανία. Αυτό δημιουργεί μια άλλη δυναμική στους κόλπους της επιχώριας Ορθόδοξης κοινωνίας και ειδικά διαμορφώνει νέους απαλλαγμένους απ’ τα φαντάσματα του παρελθόντος.
Ο φανατικός όμως έχει την ψύχωση της συνωμοσίας. Και επιμένουν να βρουν κάτι σχετικό σε ότι αφορά τη στάση του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου, του σοφού θεολόγου και βαθύτατου γνώστη των περί των εκκλησιαστικών, σε ότι αφορά τη στάση στα τεκταινόμενα με το αυτοκέφαλο στην Εκκλησία της Ουκρανίας.
Ούτε καν την τεράστια εθνική ζημιά που προκαλούν επιδιώκοντας να τον παρουσιάσουν σε επικοινωνία με την Εκκλησία της Μόσχας δεν υπολογίζουν. Τέτοιος ο φανατισμός.
Αλλά ας μην τρέξουν μακριά. Ο ρόλος του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου στην σύγκλιση της Μεγάλης Πανορθοδόξου Συνόδου στην Κρήτη τους διαψεύδει παταγωδώς. Φωτίζει τη θέση του για τα πρωτεία του Οικουμενικού Πατριαρχείου του οποίου μάλιστα και κατά τις διαδικασίες που οδήγησαν στη σύγκλιση της Συνόδου και τα σχετικά κείμενα, ο ιστορικός μπορεί να αναζητήσει. Με τη θέληση πάντα να δει την αλήθεια.
Οι σκοπιμότητες όμως αυτής της περίεργης εμμονής του Φανατικού Κήρυκα και άλλων ομόκεντρων κύκλων, κατά του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου, αγγίζουν όντως όχι προσωπική έχθρα και φθόνο. Προκαλούν ζημιά σε υποθέσεις ευαίσθητες όπως η ενότητα των Εκκλησιών εάν τους απασχολεί, η ειρήνη μεταξύ των Προκαθημένων εάν γι αυτή προσεύχονται και κυρίως η πορεία της Ορθοδοξίας σε ένα τόσο ευαίσθητο γεωγραφικό σημείο όπως η Αλβανία, που σίγουρα είναι το τελευταίο που τους ενδιαφέρει.
Αλήθεια διερωτήθηκαν πως θα είναι τα πράγματα όταν συστηματικά καλλιεργούν αυτές τις περίεργες δυνατότητες της Μόσχας να παρέμβουν, όταν ο Αναστάσιος δεν θα είναι πλέον να φυλά τις Θερμοπύλες;
Ο φανατικός εκδηλώνει πολλές φορές και τη συμπεριφορά του άφρονος…
